położenie: północno-zachodnie Indie
powierzchnia: ok. 4100 km kw.
Park Narodowy Langtang założono w roku 1971 jako pierwszy nepalski park narodowy. Obejmuje górski region położony na północ od Kathmandu należący do zlewni dwu dużych rzek - Trisuli i Sun Kosi. Rzeka Bhote Kosi (formująca później Trisuli) przedziera się tutaj z Tybetu przez główne pasmo Himalajów. Najwybitniejsze szczyty na terenie Langtang NP to Langtang Lirung 7246 m n.p.m., Dorje Lakpa 6966 m n.p.m., Kyungka Ri 6979 m n.p.m. oraz Gangchenpo 6388 m n.p.m. Świat roślinny Parku jest bogaty i zróżnicowany. Czwartą część powierzchni porasta subtropikalny las (do 1000 m n.p.m.). Występują tu głównie dęby, rododendrony, kasztanowce i jarzęby. Wraz z wysokością przybywa sosen i świerków. Las sosnowo-świerkowy dochodzi od południa do wysokości około 3500 m n.p.m., wyżej królują najpierw łąki, potem już tylko skały i lodowce. Faunę reprezentuje 30 gatunków ssaków i ponad 160 gatunków ptaków. Langtang leży na szlaku wiosennych i jesiennych migracji ptactwa między Nepalem i Tybetem (przełom Bhote Kosi). Ssaki Langtangu to m.in. panda mała, piżmowiec, tar, niedźwiedź himalajski, goral, rezus i langur. Ptaki - m.in. kuropatnik nepalski, kalej czarny, kuropatwa górska. Na terenie Parku leży 45 osad, na które składa się w sumie około 3000 domostw. Najliczniejszą grupę etniczną stanowią Tamangowie, żyją tu także Szerpowie oraz uchodźcy z Tybetu. Główne osady to Dhunche, Syabru, Tempatang i Tarke Gyang. W trzęsieniu ziemi 2015 roku dramatycznie ucierpiała duża wieś o nazwie takiej, jak cały region - Langtang.